گویند حاکمی درباره پادشاهی، از حکیمی پندی سودمند خواست. او گفت: بدانکه پادشاهی، اصلی بزرگ است و در حقیقت، حکومت خداوند بر روی زمین است. پس چنانچه کسی به این مقام رسید، بر او واجب است که در بندگی کردن در پیشگاه خداوند بکوشد و عدل و انصاف و نیکی و احسان را بگستراند و یقین داشته باشد که اگر در مملکت او در حق یکی از بندگان ستمی شود، در روز قیامت، او مسئول خواهد بود.